Waar komt de naam HENUKI vandaan?

Bij deze wil ik jullie laten weten hoe wij ooit aan de naam HENUKI zijn gekomen. Het wordt namelijk met regelmaat gevraagd. In 2015 ging ik voor het eerst ontwikkelingswerk in Peru doen. Nuria is jullie allen wel bekend, maar er woonde toen ook nog een Nederlandse Kim. Wij bedachten een naam en dat werd HENUKI. De HE van Helena, de NU van Nuria en de KI van Kim. Inmiddels is Kim, toen mijn 2de vrijwilligster, in België woonachtig.

De denktank van HENUKI: Er zijn altijd vrijwilligers (uit Nederland) die bekend zijn met de stad Iquitos en Peru. Zo zijn er Toon en Paula. Als het gaat om HENUKI en hoe verder kan ik met mijn vragen bij hen terecht. Zij springen ook bij met open dagen van HENUKI.

In 2017, 2018 en 2019 was er jaarlijks zo’n dag. Ook hebben wij al eens een parrillada(BBQ) gehouden. T.z.t. hopen wij weer zulke activiteiten te kunnen houden.

Jan en Len vertellen over hun hartverscheurende ervaringen

Oproep om de Open Dag 2019 in Kuinre te bezoeken in ‘t Kuunders kwartiertjes, het dorpsblad

HENUKI

Wij, Jan Dick en Len Meijerink zijn voor de 4 de keer naar Peru geweest om er ontwikkelingswerk te doen. Ieder jaar schrijven wij in het Kuunders Kwartiertje over onze ervaringen in de stad Iquitos met meer dan 500.000 inwoners en in Oxapampa met zo’n 20.000 inwoners.

Er gebeurde in de 5 maanden dat wij in Peru waren heel veel, te veel om op te noemen. Onze inzet is met name gericht op kinderen met een beperking en kinderen die ziek zijn en hulp nodig hebben.

Voor die kinderen is het belangrijk dat zij een identiteitskaart hebben, naar school gaan en gebruik kunnen maken van de gezondheidszorg als dat nodig is.

Een opsomming van de problemen in het gebied waar wij werken: Bijna de helft van de mensen kan niet lezen en schrijven, er is veel werkloosheid, veel tienermeisjes zijn zwanger en er zijn allerlei ernstige tropische ziektes.

Wij hebben dit jaar een mooie vooruitgang in de samenwerking met diverse instanties ter plaatse behaald. Enkele voorbeelden:

– Dagelijks komen er in het ziekenhuis kinderen met brandwonden binnen. Dit komt doordat men nog kookt op houtskoolvuurtjes en kinderen in de nabijheid daarvan spelen. Vallen zij in het vuur dan lopen zij vaak ernstige brandwonden op. Ik bezoek bijna wekelijks de afdeling met deze kinderen en geef hen dan wat speelgoed. Iets wat zij daar niet hebben. Je moet die blije gezichtjes dan zien.

-Ook waren er kinderen met een beperking die niet naar school gingen. Ik onderzocht de redenen waarom. Er is bijvoorbeeld geen geld voor de reiskosten of schoolspullen. Hierin bemiddelde ik dan zodat een aantal kinderen met een beperking nu ook naar school kunnen.

-De voedselpakketten voor de extreem arme mensen waren ook zeer welkom. Een tas met gewoon de dagelijkse boodschappen kan heel veel goed doen voor een gezin.

-Inmiddels is er een goed contact met andere organisaties, o.a. een micro-crediet organisatie. Zij hebben nu de mogelijkheid om na bemiddeling van mij te helpen in ernstig urgente medische situaties, bijvoorbeeld als een gezin geen geld heeft om medicatie te kopen voor een ernstige ziekte. Een andere organisatie waarmee wij samenwerken heeft een “gratis” tandarts in dienst. Meestal gaat het hierbij om kiezen trekken en boren. Ook zonder identiteitskaart en verzekering kan je er terecht. Dat is daar heel belangrijk. De meeste mensen hebben een slecht gebit en meestal kunnen zij een tandarts niet betalen.

-De samenwerking met Amerikaanse artsen die invliegen om operaties te verrichten is een stuk verbeterd. Ik heb bij hen 12 personen kunnen aanmelden en wacht nu af of zij ook geopereerd kunnen worden. Er is overleg gaande tussen het ziekenhuis en de Amerikanen.

-Waar wij tevens heel blij mee zijn is met onze vrijwilligers in Peru. Met name in Oxapampa hebben wij die mooi uit kunnen breiden wat van belang is voor de volgende keer.

-Dit jaar voor het eerst met een medisch team op pad geweest. Ik (Len) ben dan wel geen zuster, maar kan prima zorgen dat mensen met een beperking worden geregistreerd. Hierdoor kan ik ze de volgende keer helpen aan een gehandicaptencertificaat en mogelijk een gehandicaptenpensioen. Het is wel een weg van de lange adem, maar uiteindelijk komt er verbetering.

Natuurlijk zijn er ook altijd dingen die tegen zitten. Zo gaan alle dagen met ups-and-downs. Met name in de grote stad met al zijn ellende is het werk, mede door de hitte, heel zwaar. Heel mooi is dat wij dit jaar met de eerder genoemde microcredietorganisatie een samenwerking zijn opgestart in een klein plaatsje buiten Iquitos. Hierdoor kunnen mensen hun woning en leefomstandigheden verbeteren.

Ik kan nog heel veel meer opnoemen, maar wil dit verhaal niet langer maken. Bij deze nodigen wij jullie allemaal uit voor de OPEN DAG PERU in het dorpshuis te Kuinre op zaterdag 31 augustus 2019. Aldaar houden wij o.a. om 11.00 en 14.00 uur een lezing over ons werk in Peru. (zie advertentie)

Jullie zijn van harte welkom, Jan Dick en Len Meijerink