Nieuwsbrief november-december 2022

Beste vrienden van HENUKI, hola amigos,

Dit is een nieuwsbrief die gaat over onze werkzaamheden gedurende de maand november 2022.
In de vorige nieuwsbrief hebben jullie kunnen lezen over onze aanstaande activiteiten. Wij hebben een goede vlucht gehad van Amsterdam naar Lima. Zoals ook in die nieuwsbrief stond zouden wij een afspraak hebben op de ambassade van de Paises Bajos in Lima. Het werd een heel leuk gesprek met de ambassadeur Nathalie Lintvelt en haar medewerkster. Ze hadden bezoek uit Den Haag, maar nam toch een uur de tijd om met ons te praten. Wij informeerden elkaar over en weer. Zij vertelde ons dat t.g.v. de armoede de criminaliteit was toegenomen en dat men bezig was aan de 5e golf van Corona. Ook was zij geïnteresseerd in ons werk en wilde zij graag meer info over de stichtingen van Nederlandse komaf die in Peru werken. Ik ken ze niet allemaal, maar wel een heleboel.

Op de terugweg naar ons hotel liepen wij opeens tegen een muur van foto’s aan. 552 foto’s van medici die vanaf begin corona zijn overleden. Artsen o.a. uit Iquitos die het goed voor hadden met de mensen, maar zelf ook besmet raakten. De lijst wordt nog regelmatig aangevuld.

4 november: de vlucht naar Iquitos. Hier heb ik 2,5 jaar op gewacht en eindelijk was het dan zover.
Wij werden door de man van Dora opgehaald en direct naar het huis van Priscilla, de dochter van Dora gebracht. Geen klein huis, maar 4 slaapkamers en 5 badkamers komen goed van pas tijdens de tandartscampagne. Tevens is dit huis mijn kantoor. In de keuken staat bijv. een grote eettafel voor de vergaderingen. Het huis was Peruaans schoon. Dus is Jan flink aan de poets gegaan en honderden muizenkeutels zijn weggeveegd.

De buurt waarin wij wonen is anders dan waar wij andere jaren woonden. Men groet elkaar en er zijn mensen die al snel voor een praatje komen. Na een paar dagen een schooltje bezocht dat ooit door een Hollander is opgestart. Wat opviel was de rust. Geen schreeuwende en blèrende kinderen. Wat een andere filosofie al niet kan doen. Daarna mijn vriendin Nuria op bezoek gehad en later Priscilla. Leuk om ze allemaal weer te zien. Negen november kwam Dora voor een eerste vergadering en begon er wat te kriebelen in mijn keel. De daarop volgende Covid test was positief. Waarschijnlijk tijdens de reis opgelopen. Na 5 dagen isolatie en werkvoorbereiding was ik geheel zonder klachten. Gelukkig herstelde ik heel snel en voorspoedig.

Gelukkig was dit in week 45 en niet in week 47, tijdens de tandartscampagne.

Een week (week 46) later alle speciaal onderwijs scholen nogmaals geïnformeerd over de tandartscampagne, maar help schrik/// ??? Er was in die week ook een Olympiade georganiseerd. Dit is een soort sportevenement in een groot stadion voor gehandicapte kinderen die naar het speciaal onderwijs gaan. Heel leuk, maar het frustreerde mij dat deze activiteit niet aan ons was gemeld.
Helemaal de vraag of ik de tandartscampagne niet kon verzetten. De directeuren realiseerden zich niet dat de club van tandartsen allang vliegtickets etc. hadden. De show must go on, maar voor mij was het BRRRRRR.

De volgende dag uitgebreid gesproken met Dora. Zij heeft nu een nieuwe stichting en wij werken regelmatig samen om elkaar te versterken. Kleine clubjes die hier een groot verschil maken door:
“Hoe heet dat ook alweer? Samenwerking!” Veel is mogelijk in Iquitos, maar dan moet je wel weten waar het te vinden is. Ik zoek steeds naar die speld in de hooiberg en laat ik ze nou ook nog eens vinden. Ik ben hierdoor naast mijn functie als sociaal werkster ook nog eens een intermediair.

Het leuke voor mij is dat mijn vriendin Simone uit Zwitserland hier nu ook is voor een maand. Zij heeft ons destijds op de transportlijst geattendeerd van de Oostenrijkse Consul. Toen konden wij in Coronatijd op 5 april 2020 eindelijk naar huis. Simone werkt hier voor AIDS kinderen. Zij heeft een tehuis met 16 kinderen tot 18 jaar, daarna kunnen zij elders wonen en studeren. Het was een geweldig weerzien, maar helaas gaat het hier heel slecht met deze ziekte. Over de hele wereld waren er vorig jaar al 650.000mensen overleden t.g.v. AIDS. Volgens een bevriende Duitse arts die hier op de rivieren werkt neemt het aantal besmettingen toe. O.a. t.g.v. het besluit van de regering om in het begin van de pandemie alle mensen in huis te laten blijven. Hele families zaten toen opgehokt in kleine huisjes met alle gevolgen van dien.

De 17 de had ik eindelijk tijd om mijn Peruaanse telefoon van een nieuwe SIM kaart te voorzien. Helaas kon ik mijn oude nummer niet meer gebruiken, want die was al naar iemand anders. Ook weer zoiets van balen, want veel mensen alhier kennen dit nummer, maar goed. Eerst paspoort laten zien. Dan wachten…..Vervolgens naar een balie. Wie is je vader, wat is de achternaam van je moeder? etc. etc. Dan nog de nodige handtekeningen zetten, incl. vingerstempels en toen was ik na 1 uur de trotse bezitter van een nieuw Peruaans tel.nr. en SIM kaart van 1 euro 25. HIEP, HIEP.

Door al dat wachten kwam ik te laat voor een vergadering. Ondanks dat werd het toch een goede vergadering met Orvisa. Het is een bedrijf wat spullen verkoopt van Caterpillar. Hun helpen ook enkele mensen met een startkapitaal. Helaas moeten zij aan het einde van dit jaar daarmee stoppen. Net zoals in Nederland de kindjes hun schoen niet meer kunnen zetten bij AH, zo zal men hier ook minder gul worden. Er is mij nu al veel opgevallen en helaas het gaat niet goed met Iquitos en omgeving. Honden, katten en mensen zoeken in de vuilnis naar iets eetbaars. T.g.v. de armoede is de anaemia erg toegenomen, maar ook die k.. mugjes in allerlei soorten “verspreiden zich hier goed”.

Dagelijkse stukken in de krant over aids, malaria, vrouwenmishandeling, corruptie en nog veel meer is hier “gewone kost”. Het gaat hier echt niet goed. De kip (die hoort bij de dagelijkse maaltijd) kost nu 3 tot 4 keer zoveel dan voor Corona.

Dan was daar eindelijk de lang verwachte tandartscampagne. In eerst instantie was het heel onzeker of zij wel konden komen, want die dag ervoor knalde een vliegtuig op een brandweerauto in Lima. Jullie hebben de beelden vast wel gezien. Maandag was de 1 e dag van werken. Er ontbrak 1 tandarts, want die had vertraging met het vliegtuig. Hij kwam uiteindelijk woensdagavond aan. De tandartscampagne werd een succes. Het was voor HENUKI de eerste keer en er zijn maar liefst 210 kinderen behandeld. Enkele wilden echt niet hun mond open doen en verschillende kokhalsden na de fluorbehandeling. De behandeling ging wel met de nodige snelheid en weinig uitleg. Groot voordeel was wel dat het een totale behandeling was en men kreeg een tandenborstel en tandpasta na afloop mee. In het verleden ging ik ook wel met tandartsen op pad die schreven dan op welke behandeling nodig was en zeiden dan dat zij daarvoor naar een tandarts van een ziekenhuispostje moesten gaan. Nadeel; dat doet men niet. De reis ernaar toe kost te veel of het is te ver weg. Dit was gewoon een totale behandeling, incl. kiezen trekken, gaten vullen, fluor en de rest. Gedurende de week meerdere keren wat personen aan huis ontvangen die hulp nodig zijn. Erg handig kantoor aan huis!
Zo ook Jorge Eduardo. Ik ken hem als vanaf zijn 8 ste jaar, maar hij kan nog steeds niet praten. Zijn moeder is in april 2020 overleden. Hij is met 7 maanden geboren als één van een tweeling. Het anderen babytje is overleden. Zij hebben hem geïntubeerd na zijn geboorte en mogelijk de stembanden geraakt. Ja en dan is er hier blijkbaar niets meer mogelijk. Uiteindelijk zaterdag nog een controle van de gebitten van de met AIDS besmette kinderen. De week is voorspoedig verlopen en de directeuren van de speciaal onderwijs scholen willen een vervolg. De onkosten voor deze week waren 1136 euro. Een klein bedrag van een grote waarde. Wat zou het mooi zijn als zo’n week een vervolg kan krijgen. Wij hebben de week afgesloten met een heel lekker etentje in een restaurant met prachtig uitzicht op de Amazone.

De tandartscampagne in volle gang

’s Avonds een eerste vergadering met het complete HENUKI team. Heel leuk om hun verhalen te horen. Soms triest, als iemand is overleden, maar ook werden de successen besproken. Wij behalen echt succes met het startkapitaal. Hierdoor kunnen mensen bijv. een eigen winkeltje beginnen. Maar ook de productie draait goed. Een meisje met ernstig spastische handen maakt bijv. mooie sleutelhangers. Ook een dove jongen, die groenten (sla en uien) gaat verbouwen is mij zeer dankbaar. De komende weken zal ik velen van hen gaan bezoeken.

Ik werk hier iedere dag meestal zo’n 10 tot 12 uur per dag. Zo had ik 27 november zondagavond nog een afspraak met señor Laurencio. Wat hij precies voor functie heeft heb ik nog onvoldoende duidelijk, maar hij kent hier aardig wat mensen. Altijd handig zo’n contact, maar altijd alert blijven op corruptie. Ik hoop hem t.z.t. de ellende van deze stad voor een stukje te kunnen laten zien. Hij is geïnteresseerd. Ik ben hier allergisch voor corpulente mannen met dikke reflecterende zonnebrillen, want over het algemeen deugen die hier niet. Hij is niet zo één, dus wie weet.

28 nov. bezocht Nuria een kind met beperking en maakte een video. Wat te zien was is een goede televisie, een knap houten huis en bedden met matrassen. Conclusie, moeder is niet extreem arm, dus geen hulp van HENUKI.

Dezelfde dag bezocht ik mijn vriendin Lupe. Zij woont in de arme wijk Masusa, ik ken haar vanaf 2017. Haar zoon Dennis zit in een rolstoel en is nu 15 jaar. Hij gaat niet naar school, want zijn moeder werkt van 7 tot 19 van ma. t/m zat. Zij verdient hiermee 400 soles in de maand. Dat is ongeveer 100 euro. Haar man heeft geen werk en past op Dennis. Lupe woont met 12 mensen in 1 huis. Haar dochter heeft net 6 weken haar 2 de kindje. Die kan nu ook niet werken buiten de deur. Dat is hier niet gebruikelijk. Je moet er zijn voor de baby.

Dochterlief heeft ook nog een verslaafde man en een zoontje van 3 jaar. Verder woont er nog een zoon met vrouw en 3 kinderen in hetzelfde huis, allen zonder werk. Ik moet op dit gezin nog meer zicht krijgen, maar ben van plan om de dochter mee te laten draaien in het project voor een startkapitaal. Zij kan dan bijv. een eigen winkeltje aan huis beginnen en tevens op de baby passen. Binnenkort gaan wij dit met moeder en dochter bespreken.

De laatste dag van de maand een bezoek gebracht aan een bevriende Amerikaan met een interessante stichting. Naast een gratis tandarts voor de armen en medische zorg biedt hij schoon drinkwater. De allerarmsten kunnen nl. in aanmerking komen voor een ton waarin water gefilterd wordt. Niet met grondstoffen, maar een handig filtersysteem. Leuk is dat onze mensen daar ook voor in aanmerking kunnen komen. Wij gaan binnenkort een eerste aanvraag doen.

Dit was het voor nu. Ik realiseer mij dat het een lange nieuwsbrief is geworden. Ik vind echter wel dat ik jullie als vrienden van HENUKI op de hoogte moet brengen van onze werkzaamheden. Veel leesplezier en bij vragen stel ze gerust.

Vriendelijke groeten, Saludos Cordiales,

Juan y Helena

Om noodhulp, medicatie en voedselpakketten te kunnen bekostigen heeft HENUKI jullie steun nodig.

Misschien hebben jullie er wel eens aan gedacht om een vijfjes lid te worden?

Voor 5 euro in de maand kan daar een klein voedselpakket van gemaakt worden.

Wil je hierover meer informatie ontvangen laat het ons dan weten.

Vriendelijke groeten,

Saludos cordiales,

Juan y Helena