Nieuwsbrief 2 2019 – 2020

Hola amigos de HENUKI,

Bij deze wil ik jullie in het kort informeren over de 1e maand in Oxapampa. Dat ik het kort wil houden, komt omdat de tijd voorbij vliegt en er veel werk te verzetten is.

De 1e week vloog voorbij met het inrichten van het huis en het weerzien van vele vrienden en bekende. Zo trof ik ook weer de vrouw op foto 4. Vorig jaar gaf ik haar nog bij de bakker een lekkernij. Zij collecteerde toen in kleurrijke kledingmet toestemming van de gemeente voor haar man. Die had prostaatca.. Nu in het zwart wist ik al genoeg. Haar man was overleden. Zij was blij mij weer te zien en ik doneerde haar een voedselpakket. Iets wat wij regelmatig doen voor extreem armen. 

Zo ook voor de jongen op foto met doos. Hij is de 2e uit een gezin met 4 kinderen.

De oudste van 19 jaar studeert in Lima. Hij zit op het middelbaar onderwijs en heeft nog 2 broertjes. 1 met het syndroom van Down en de ander liep onlangs ernstige brandwonden op. Dit kind is 4 jaar en verblijft samen met moeder al een maand in een ziekenhuis in Lima. Hij heeft al 2 operaties aan borst en been moeten ondergaan. Hij zal daar nog minstens tot het eind van het jaar blijven. 

De ellende is nog erger daar vader aan de drank is en derhalve geen baan heeft.

De financiële situatie is belabberd.

Nu even iets leuks. Het meisje wat wij geholpen hebben met haar beugel is daar nu vanaf. Na ruim 2 jaar staan haar tanden mooi in de rij.

Ander leuk feit is dat wij van een vriend is dat wij van een vriend tegen een redelijke prijs een auto kunnen huren. Wij kunnen nu echt naar plekken waar de taxi nooit stopt, maar ook ver de bergen in. Wij bezoeken daar mensen met voedselpakketten, kleding en kijken om naar de gehandicapten. Iedere week gaan Jan en ik op deze manier samen een dag op stap. Soms rijden wij ruim 2 uur voor ons 1e bezoek. Deze auto geeft ons echt heel veel vrijheid. En dit is weer een sprong in de vooruitgang van HENUKI.

Ook ben ik weer heel blij met Red de Salud. Hierdoor heb ik samen met een ordontoloog al 200 kinderen leren handen wassen en tanden poetsen. Een groot succes. Vrijdag as. gaan wij om 5 uur ‘s morgens voor dag 3 op pad.

Leuk feit is dat ik dit schrijf in een cafetaria met een bakje koffie. Ik had een expresso besteld, maar de medewerkster vertelde mij dat zij het apparaat niet begrijpt. Dit horen wij hier nu al 2 weken. Ja, dit is echt Peru die andere wereld.

Saludos en doe de Sint ook uit die andere wereld vooral de groeten!

Juan y Helena