Nieuwsbrief 7 2019 – 2020

Hola amigos,

WIJ ZIJN WEER THUIS!

Zaterdagmiddag omstreeks 14.00 uur zijn wij na een reis van twee dagen via Chili en Duistland aangekomen in Kuinre.

Wij zijn heel blij, want er werd voor de derde keer gezegd dat wij zouden vliegen en twee keer eerder was het ook op het laatste moment geannuleerd.

Je kan dat dan ook pasgeloven als je echt in de lucht hangt. Tot het laatste moment bleef het spannend.

Ik ben bekend met de grote stad Iquitos van een half miljoen mensen en zag Corona toeslaan. Ik weet dat het ziekenhuis waarin deze patiënten worden gehuisvest slechts 3 IC bedden heeft. Ja, dus als je afhankelijk wordt van de beademing dan maak je heel weinig kans. Op di. 7 april waren er bijv. al 289 patiënten. Daarnaast is het niveau van de gezondheidszorg heel laag. Alle mij bekende ontwikkelingswerkers vetrokken langzaam maar zeker.

Ook weten wij dat de honger in de buitenwijken meestal lijdt tot plunderingen en rellen en dat is nou niet iets waar wij op zitten te wachten. Wij woonden daar in de betere wijk, maar ook daar zag je in de supermarkt al voedselschaarste.

De avondklok werd steeds strenger. Uiteindelijk mochten wij alleen nog naar supermarkt en apotheek tussen ’s morgens 5.00 en ’s middags 16.00.

Politie en leger waren in onze wijk aanwezig, maar in de buitenwijken was dit allemaal veel heftiger.

Ook bij ons in het vriendelijke straatje op een gegeven moment een politie-optreden van 20 man voor twee oudjes die nog op hun stoepje buiten zaten.

Alle maatregelen zijn ingegaan op 16 maart, maar dat geldt nu al tot eind april.

Deze dagen zo net voor Pasen mag er va. gisteren tot en met 2e Paasdag niemand de straat op.(5 dagen dus) Doe je dit wel dan beland je zo in de gevangenis. Dit geldt nu al voor meer dan 30.000 Peruanen. Als je daar dan zit in een gevangenis waar normaal 400 mensen verblijven kan het zijn dat er nu 2000 of meer zitten. 

Als je dan weet dat er 2 Corona patiënten verblijven kan je je wel voorstellen wat een ellende deze mensen tegemoet gaan. Dit is nu het geval in meerdere gevangenissen.

Ik app nog dagelijks met een van mijn vriendinnen. Zij liet mij vandaag weten dat jij nu niet naar de winkel mag en dat benzine momenteel schaars is.

Als zij straks weer naar de winkel mag zal naar verwachting alles minder voorradig zijn.

De laatste weken dankzij mooie donaties van velen van jullie nog heel wat voedselpakketten kunnen maken. 25 maart begonnen met de eerste 10 pakketten. 26 en 28 maart 50 pakketten en 50 pakketen op 2 april. Toen voelden wij de spanning toenemen in naar de winkel gaan en reizen. Naast de ruim 110 pakketten ook voor Nauta, 90 km. verderop pakketten verzorgt. Het lijntje met Dora, mijn vriendin die in Iquitos woont blijft bestaan. Alle donateurs bedankt en zodra het kan zullen er weer pakketten bij extreem armen worden bezorgt. Uiteraard moeten Dora en haar man hierbij geen risico lopen, dus hebben wij naar uitgifteposten gezocht. Daar kunnen mensen dan hun pakket in ontvangst nemen.

Waar ik va. 31 maart ook nog heel druk mee ben geweest is een soort van “ANWB-alarmcentrale”. Twee Holandesas zaten nl. vast in Iquitos. Een vrouw ver buiten Iquitos en mede dankzij mijn begeleiding kwam zij in Iquitos aan en heb haar later stap voor stap begeleid tot het vliegveld. De ander komt uit Iquitos en woont in NL., maar ging even haar zieke moeder bezoeken. Nou 10 dagen werd ruim een maand Iquitos. Gisteren voor mij een spannende dag, maar gelukkig zijn beiden in NL aangekomen. Ja zo zie je maar, ik ben van alle markten thuis.

Het afscheid nemen verliep heel anders dan normaal. Niet een leuk afscheid, maar gewoon een belletje en de mededeling morgen gaan wij vliegen of met handschoenen aan en mondkapje voor nog even naar elkaar zwaaien. Je laat je vrienden en bekenden achter en hoopt ze volgend jaar allemaal weer te zien.

Eenmaal thuis is het advies om 2 weken in quarantaine te gaan. Nou je weet maar nooit of er iemand aan boord was van de 2 vliegtuigen met Corona dus wij blijven voorlopig op het erf. Gelukkig is er voldoende gelegenheid voor een praatje op afstand. En wordt ons natje en droogje bezorgt. Wat een luxe allemaal.

Gelukkig voelen wij ons nog steeds gezond en wensen jullie bij deze vanuit Kuinre “Hele fijne Paasdagen.”

Saludos Juan y Helena