Hola Amigos, Beste vrienden van HENUKI,
Nog maar net bijgekomen van een geweldige bijeenkomst i.v.m. het 10 jarig bestaan van HENUKI zaten we 31 oktober jl. al weer in het vliegtuig richting Lima. Ik zet hieronder nog even een paar foto’s van een geweldig geslaagde middag.
Dit keer beginnen we in Oxapampa. Dat alles heeft te maken met het weer. In januari en februari valt er altijd erg veel regen in Oxapampa, waardoor de wegen slecht worden. Dat risico wilden we dit jaar verminderen, want om hier te komen vanuit Lima moet je toch al gauw 12 uur in de bus zitten.
Wat is de bedoeling deze keer?
We zullen dit keer weer 4 maanden in Peru verblijven. Donderdagavond 2 november zijn we in Oxapampa aangekomen en hebben ons geïnstalleerd. Het is heerlijk om hier weer te zijn. Het is weer een soort van thuiskomen, maar een groot nadeel is dat sinds 2004 Oxapampa veel meer inwoners, toerisme en grote gebouwen heeft gekregen. Voordeel voor een aantal mensen alhier is dat zij meer inkomsten hebben, maar nadeel voor de meesten is dat alles duurder is geworden. Zo zijn de rijken rijker geworden en de armen armer. Logisch dat ik na een paar dagen werken ook al 3 aanvragen om financiële hulp had ontvangen.
Nu staat veel in het teken van de campagne met medici, tandartsen en een opticien die wij in de 1e week van december zullen houden. Aan HENUKI zal het niet liggen, maar wij zijn hierbij natuurlijk wel afhankelijk van de anderen die hieraan mee moeten werken. Ik heb gezorgd dat er een tandartsen in die week aanwezig zullen zijn, maar dat ging niet vanzelf. Zij zullen gebitten controleren, gaatjes vullen en kiezen trekken, nadat mensen een poetsles hebben gehad. Een aantal extreem arme mensen zal een kunstgebit ontvangen. Ook zal er een opticien meegaan en HENUKI heeft 100 leesbrillen om uit te delen aan diegene die hem nodig hebben. Ook zal HENUKI een aantal mensen een totaalbril aanbieden, een bril voor mensen met een oogafwijking. Dit kan maar beperkt, vanwege de onkosten. Het is ook de bedoeling dat artsen vrijwillig hun inzet leveren. Het gaat hierbij om een bloeddrukcontrole, diabetescontrole, gewichtscontrole en nog een aantal relevante lichaamsfuncties. In de eerste werkdagen ging ik dus van de ene vergadering naar de andere om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Ik hoop dat het allemaal gaat lukken. Helaas hebben een aantal tandartsen en medici last van een dubbele planning. Dit wordt dan mijn probleem, waar ik op dit moment geen oplossing voor heb. Nou Helena; “Neem maar gewoon op tijd jou ZEN moment”. Het komt nl. altijd goed en anders maar niet. Dit is Peru.
En dan nog de gewone dingen. Nuria belt met regelmaat voor overleg. Ook Dora heb ik regelmatig aan de lijn om dingen te bespreken. Het team in Iquitos doet ondanks de warmte, zeg maar gerust hitte ontzettend hun best. Het loopt gesmeerd.
Hier in Oxapampa gaat geen dag voorbij of we ontvangen wel een uitnodiging of er komt veel werk bij. Zo is er een aanvraag voor een man die een ernstig ongeluk heeft gehad. Hij verblijft in Lima, moet daar geopereerd worden, maar de verzekering betaalt alleen de 3 operaties zelf. Hij moet de materialen, bijv. de externe fixatie i.v.m. een breuk zelf betalen en ook nog andere dingen. Dit betekent voor hem een kleine 1000 euro aan materialen. Ja dan komt de vraag bij HENUKI te liggen en wat kunnen wij er mee? Eerlijk gezegd niet heel veel, want het geld voor dit soort dingen ligt hier ook niet op de plank. Wel heel triest, want wat wordt de kwaliteit van leven nu voor deze man?
Iedere dag zijn er tegenslagen en iedere dag beleef ik leuke dingen. We hebben af en toe een feest. Zo was er het 50 jarig bestaan van een school waar een vriendin van ons 20 jaar had gewerkt. Zij nodigde ons uit om bij haar en haar man aan tafel te komen zitten. Nou van zitten kwam dansen en veel bekenden treffen. HENUKI is ook aldaar weer even goed op de kaart gezet. De verjaardag van Joachim was ook leuk. 70 jaar werd de Duitser en het werd na mondharmonicaspel door een “krasse knar’ afgesloten met Mariachi.
Van de week nog met Kami, een meisje van 9 jaar naar de opticien geweest. Ik ken Kami al jaren, want eerder zorgde zij met veel liefde voor haar 15 jaar oudere broer. Hij is in 2022 overleden aan een vreselijke, zo nu blijkt erfelijke ziekte en sinds een half jaar weet ik dat Kami ook deze ziekte heeft. Vreselijk. Uiteindelijk komt dit vrolijke meisje in een rolstoel terecht en zal ze na een langzame lichamelijke achteruitgang(een proces van vele jaren) overlijden. De doctoren in Lima hebben voor deze zeldzame ziekte geen behandeling. Daar zij altijd zo goed voor haar broer heeft gezorgd krijgt zij van HENUKI een bril. Het wordt mogelijk deze
Ook heb ik al vaker geschreven over mijn vriendin die in 2022 overleed aan de gevolgen van Dengue. Haar dochter bezoek ik jaarlijks een of twee keer. Abigail is nu 6 jaar en het gaat goed met haar. Ik denk wel dat zij voldoende aandacht krijgt van haar tante en de rest van de familie waar zij bij opgroeit.
Helaas heb ik geen tijd om jullie van meer belevenissen te voorzien. Daarom sluit ik nu af en hoop dat jullie begrijpen wat wij hier meemaken in deze “andere wereld”.
Vele groeten en blijf gezond,
Saludos cordiales, Juan y Helena