 Henuki nieuwsbrief maart 2024 Beste allemaal, Hola amigos,Vrij snel na de verzending van de vorige nieuwsbrief werd het Kerst. Wij ontvingen een uitnodiging van de buren om met hun Kerstavond door te brengen. Het werd past echt feest om 24.00 uur na het afsteken van het vuurwerk. De buren vinden dat wij nu wel tot de familie behoren, dus mee eten en drinken. Als het gaat om het drinken dan nuttigt men bier, een erg zoete wijn, champagne, coca-cola, inka-cola, rum en warme chocolademelk. Dit wordt door elkaar gedronken tot de volgende ochtend. Nou ja, het feest was gezellig.  Oud en Nieuw wordt minder uitbundig gevierd. Eerlijkheidshalve lagen wij gewoon om 22.00 uur plat. Geen zin in gelal en gebral van dronken Peruanen en bekaf.Het nieuwe jaar begon gelijk met op 2 jan. een afspraak met een dokter om 8.00 uur ’s morgens. Ik heb al eens vaker geschreven over de bijzondere man die naast het ambt van doctor ook pastoor is. Afhankelijk van zijn kleding vervult hij zijn functie. Hij heeft zijn praktijk naast de kerk. Hij verricht op het gebied van gezondheidszorg goed werk voor de extreem armen.  Na de 1e afspraak bij hem moest ik met 4 gezinnen naar een gratis tandarts van een Amerikaanse stichting. Helaas werkt die minder met hun hart en dat geeft mijn geen goed gevoel. Inmiddels is mijn ervaring dat stichtingen die grote geldstromen ontvangen minder begrip kunnen opbrengen voor de armlastige Peruaan die meestal niet kan lezen en schrijven. Nadien afspraak nummer 6 weer bij de dokter. Als afsluiting nog even levensmiddelen ontvangen voor 45 voedselpakketten. 45 Tassen vullen werd een taak voor Jan, alsmede het sjouwen van de zware spullen in de harde regen. PFFF……  De volgende dagen ging het gewoon helderop van de ene naar de andere afspraak. Ondertussen veel overleg met Nuria, want die was bij haar moeder in Lima. Na een hersenoperatie ging het bergafwaarts met haar moeder en zij is uiteindelijk op 4 februari overleden. Een waar drama, drie operaties en dan uiteindelijk nog van Lima weer naar je geboortestad (Chiclayo) over de Pan-America highway teruggebracht worden. Een rit van 8 uur. Maar ja dit is Peru.Vanaf 5 januari ook nog eens flink aan de slag gegaan met het thema startkapitaal. Als het goed gaat start er dit jaar iedere 2 weken een persoon. Wij zitten nu op 55 in totaal en zijn van mening dat een startkapitaal beter is dan je hand op houden voor een voedselpakket. Er wilden verschillende ouderen een extra bron van inkomen hebben, want van 75 euro in de maand kan je echt niet rondkomen. Een mevrouw wilde wel maaltijden gaan verkopen en een andere man plastic zakken. Ook de ochtendkrant verkoopster wilde ’s middags een winkeltje runnen. Wij zijn benieuwd naar de resultaten. Iedere 2 tot 3 maanden vind er een huisbezoek plaats door 1 van ons team.  Een winkeltje begonnen met een startkapitaal.Ja en dan zo nog even wat losse dingen/zaken waar wij mee bezig zijn. Naast het opstarten van een campagne in Oxapampa in december en een campagne in februari 2025 in Nauta/Iquitos is er een groot aanbod aan cliënten/patiënten. Het gaat te ver om jullie hiervan het boekwerk te presenteren.HENUKI helpt zo’n 1000 mensen per jaar. In het jaarverslag kunnen jullie hierover meer lezen, maar ik pak er even 3 uit.  Don Wilson na de operatieDon Wilson. Deze man ken ik vanaf 2015. Hij had toen een gezwel in zijn gezicht. Dit groeide ieder jaar. Na de pandemie schrok ik er echt van. Het is waarschijnlijk wel een goedaardig junglegezwel, maar het ziet er niet uit. Daarnaast drukt het zijn ene oog dicht en voelt de man zich diep ongelukkig, daar een ieder naar zijn gezicht kijkt. Ik vond bij toeval iemand die zich wel voor deze extreem arme man wilde inzetten. In eerste instantie had ik er zelf veel werk van, naar de plastisch chirurg voor het nemen van een punctie en naar de pathaloog/anatoom. Het bleek een goedaardig jungle gezwel, dus de man kon geopereerd worden. Een nieuwe vrijwilligster nam het van mij over en inmiddels is Wilson na de nodige dagen wachten in het ziekenhuis al geopereerd. Nu maar hopen dat het goed blijft gaan. Je weet het maar nooit in zo’n ziekenhuis waar katten en honden in en uit lopen en zonder airco. De beste man ligt nu in zijn bedje met zo’n 35 graden. Ja dat is Peru he.  Een jongetje van een dag oud. Naar verwachting zal hij opgroeien in grote armoede.Dan is er nog een vrouw die al jaren hulp heeft gehad van een stichting uit Nederland die er zo’n 10 jaar geleden mee is gestopt. De vrouw heeft bij die stichting als pupil gewoond en ook nog eens allerlei opleidingen (o.a. brood en banket) gevolgd. Zij heeft nu geen werk en haar man verdiende de kost met een gehuurde motorkar en naaide bekleding van de stoelen en banken daarvoor. De ellende begon toen hij beroofd werd en geen identiteitskaart meer had en de naaimachine het ook begaf. Zij hebben samen een kindje van 4 jaar en zij was weer zwanger. Dit blijft een moeilijk iets, want er is nauwelijks inkomen en het huis van hun is niet meer dan een krot. Zonder elektriciteit en water en dan moet daar een baby opgroeien. Er is niet eens geld voor kleertjes en luiers. Het jongetje is 26 februari geboren en wij hopen op een goede toekomst voor hem en het gezin. Ik wil het niet tot me door laten dringen maar ik weet zeker dat dit kindje in een bak vol ellende is geboren.  Llampier en RosaLinda na ontvangst van voedselpakket, kleding en schoenen.Dan nog een verhaal van Llampier en Rosa Linda. Hun moeder zegt 4 kinderen te hebben, maar ik tel 1 dochter en kleindochter meer in 2022. In 2022 ben ik met moeder en Llampier naar de GGZ gegaan. Het ventje van 11 jaar laat nl. onrustig gedrag zien en op school gaat het niet goed. Moeder geeft uitleg, want vader is tijdens Corona overleden en onlangs ook de kleindochter van 1,5 jaar. Zo vreemd is het dus niet dat de aanhankelijke Llampier vreemd gedrag vertoond. Moeder zelf praat er nooit over, zij praat nauwelijks en opvoeden is ook niet haar sterkste kant. Wel is geconstateerd dat moeder aids heeft en onlangs kregen wij bericht dat zij ook stervende is. Helaas komen niet alle donaties voor “Stop AIDS now” in Iquitos terecht. Een stad met het hoogste concentratie aidspatiënten van Peru krijgt geen aandacht van dit aidsfonds. (Niet aangenaam en leuk om te werken?) Moeder had na het overlijden van de vader van 5 kinderen een nieuwe partner. Hij had destijds ook de oudste dochter zwanger gemaakt. Waar moet het naartoe met de 5 kinderen (4, 15 (tweeling), 11 en 17 jaar) die straks als wees overblijven? In eerste instantie toch een stukje aidshulp van een bevriende Zwitserse stichting ingeschakeld en HENUKI heeft noodhulp geboden. (voedselpakket, kleding, schoenen)  Het complete team ter voorbereiding aan de medische/tandartscampagne in december.Vanaf 16 januari waren wij weer in Oxapampa. Allemaal bekenden getroffen en ook gelukkig dezelfde woning kunnen huren als de vorige keer. Het bevalt daar goed.Alles weer als vorige keer, voedselpakketten uitgedeeld, huisbezoeken gedaan en de campagne voor december op poten gezet. Het verliep allemaal voorspoedig.Helaas is er sprake van een totale economische achteruitgang in Peru, net als over de hele wereld en dat merk je. Gisteren nog gesproken met Ximena op de ambassade en zij gaf ook al aan dat het aantal fondsen met 27 % is verminderd. Het was echter wel een goed gesprek met de vrouw van economie en wij houden contact.  Nog even over dat contact en dan sluit ik af. Regelmatig zie ik jullie op mijn updates kijken. Hierdoor krijgen de vrienden van HENUKI een goed beeld over ons werk. Voor mij scheelt een hoop werk, want ik hoef hierdoor minder tijd te steken in het schrijven van nieuwsbrieven en dat is mooi, want dan kan ik meer tijd steken in de diegenen die het zo hard nodig zijn.Dank voor jullie interesse, donaties en belangstelling en wij hopen jullie gauw weer eens te zien.  Saludos cordiales, vriendelijke groeten,Juan y Helena |
Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]
Recente reacties