Hola amigos, beste vrienden van HENUKI,
Het gaat gelukkig langzaam aan iets beter met Peru. Het aantal getelde coronadoden zit nog iets onder de 200.000. Niet duidelijk is hoeveel het er echt zijn, maar gelukkig is er niet meer zo’n chaos en paniek als een jaar geleden. Het vaccineren is langzaam op gang gekomen en inmiddels zijn Dora en Nuria ingeënt, maar slechts 6,2% van de bevolking(30.000.000 inwoners) is gevaccineerd. Dat heeft Jan en mij doen besluiten om toch echt nog niet naar Peru te gaan. Wij denken en hopen nog steeds dat het gaat lukken in het volgende jaar november. Wel houden wij de ervaringen van vriendinnen uit Zwitserland en Amerika in de gaten. Die zijn namelijk wel van plan om binnenkort te gaan. Ja; bij mij knaagt de heimwee bijna dagelijks. Ik hoef de muziek van daar maar te horen en dan word ik al week. Ook droom ik er zelfs over dat ik weer in Peru ben.
De vrijwilligers doen allemaal erg hun best in Iquitos en Nauta. Ik heb hen gevraagd om eens op te schrijven waarom zij dit werk willen doen. Onderstaand treffen jullie hun teksten met foto aan. Jan en ik zijn hierdoor geraakt en hun erg dankbaar dat zij dit allemaal voor HENUKI doen. Vanaf 1 september worden er geen 10 maar 15 voedselpakketten per week bezorgd. Als blijk van waardering hebben wij de vrijwilligers nieuwe HENUKI-shirts met lange mouwen en een pet met HENUKI-logo geschonken.
Veel leesplezier en blijf gezond,
Juan y Helena
Gissela
Ik ben Gissela, ik ben 39 jaar oud en heb vier kinderen. Elke dag van mijn leven dank ik God om mijn familie, mijn vrienden en de engelen die Hij op mijn weg plaatst om mij te helpen mijn kwaliteiten als mens te verbeteren, door solidair te zijn met de mensen die dat het meest nodig hebben. Het geven van hulp aan andere mensen is zonder twijfel voedsel voor mijn ziel en een bron van vreugde voor mijn hart.
Dankjewel Helena, want door middel van HENUKI heb ik de gelegenheid mee te werken aan de sociale insluiting en integratie. Ik had nooit kunnen denken dat ik de nood van de mensen van zo nabij zou meemaken en tegelijkertijd de moed zou zien waarmee veel personen hun invaliditeit onder ogen zien, ondanks het gebrek aan hulp van de autoriteiten en in sommige gevallen zelfs van hun eigen familie.
HENUKI bereikt hen en tovert bij sommigen een glimlach op het gezicht, en laat anderen weer huilen van ontroering omdat ze weten dat iemand die zo ver weg woont interesse in hen heeft.
Ik ben vrijwilligster van HENUKI omdat ik voldoening put uit de eerlijke genegenheid van de personen die ik voedingsmiddelen of medicamenten kom brengen. Nu begrijp ik dat de onverschilligheid van de mensen de grootste handicap is die er in de wereld bestaat.
Nuria
Ik ben Nuria, ik woon in het district van San Juan en ik heb drie kinderen. Mijn motivatie om vrijwilligster te zijn voor HENUKI is de liefde die ik voel voor de gehandicapte kinderen van de Peruviaanse Amazone. De armoede in die streek is zeer groot en er is veel werk te verzetten. Helaas vervullen de autoriteiten hun rol als sociale weldoeners niet, hetgeen nog meer armoede en verwaarlozing veroorzaakt. Bedankt HENUKI dat jullie bestaan en omdat jullie die personen die het werkelijk nodig hebben weten te bereiken.
Rosa
Ik ben Rosa, ik woon in het district van Nauta, een plaats met inheemse wortels die behoren tot de linguïstische familie Tupí Guaraní. We staan bekend als “Cocamas – cocamillas”.
Ik dank God dat hij me in de gelegenheid stelt om de gehandicapte mensen uit mijn plaats te steunen. En ik dank HENUKI voor het vertrouwen dat ze in mij stellen om deze humanitaire hulp te brengen aan die mensen die dubbel buitengesloten zijn.
Het maakt me gelukkig om de vreugde te zien van kinderen en volwassenen bij wie ik aan huis kom om wat voedingsmiddelen te brengen. Hun levensverhalen ontroeren me en motiveren me tegelijkertijd om voor hen te blijven werken. Ik ben blij deel te mogen uitmaken van HENUKI.
David
Ik ben David en ik woon in Iquitos.
Mijn werk als vrijwilliger bestaat eruit ervoor te zorgen dat de economische middelen van HENUKI beschikbaar zijn voor het kopen van de nodige levensmiddelen of medicamenten. Ook ondersteun ik het transport van deze benodigdheden.
Mijn grootste motivatie om vrijwilliger voor HENUKI te zijn, is het zien van de vreugde op het gezicht van de mensen die de hulp van HENUKI ontvangen. Het ontroert me zeer te weten dat er mensen zoals Helena en Juan zijn, die zich werkelijk interesseren voor de gehandicapte medemens van Loreto in Peru.
Dora
|
Recente reacties