Halo amigos,
Wat vliegt de tijd toch snel voorbij. Al weer meer dan twee maanden in Oxapampa en erg veel beleefd.
Zoveel dat ik mijn agenda erbij moet pakken om het verhaal voor jullie wat te ordenen.
Wij hebben het hier geweldig naar onze zin. HEEL veel werk, leuke contacten en veel bezoek.
Even nog terugkomen op de vorige nieuwsbrief. Het kindje met de brandwonden gaat vooruit en zal mogelijk 20 jan. naar huis.
De auto die wij van een vriend huren doet het goed. Hierdoor hebben wij al heel wat bezoeken gedaan met veel minder reistijd. Daardoor kunnen wij weer meer mensen bezoeken en makkelijker benodigdheden ophalen.
Uiteraard genieten wij tijdens onze tochten ook volop van de prachtige omgeving en stoppen zo nu en dan voor een praatje of om wat uit te delen. Bijv. tandenborstels.
Wij zijn ook net als vorige keer 4 dagen naar Tarma geweest. Aldaar hebben wij spulletjes gekocht in Peruaanse kleuren, zoals tasjes, sjaals, kleedjes, Kerststalletjes etc. Diegene die belangstelling heeft in andere typisch Peruaanse dingen laat het HENUKI even weten.
Dit seizoen was er geen tijd voor chocolatadas. (chocolademelk en Kerst/krentenbrood) Op zich niet zo erg, want het is altijd last minute werk en veel hectiek.
Wij hebben deze periode anders ingevuld nl. met de aanschaf van 36 Panetons(Kerstbroden). Hierdoor ontvingen 300 kinderen een flink stuk van dit brood.
Een Padre Jan uit Congo nam de broden in ontvangst. Zij hebben in de Kerstweek verschillende dorpjes bezocht.
HENUKI zelf heeft 32 Kerstpakketten gemaakt en uitgedeeld. Eerst ben ik naar een organisatie genaamd Sisfoh gegaan om te checken welke personen extreem arm waren. Zij kregen nl. z’on Kerstpakket. Er zaten lekkernijen in, maar ook gewoon rijst, spaghetti, suiker, bonen etc. Jullie hadden díe blije gezichten moeten zien van de mensen. Er werd daar soms voor ons ter plekke gebeden, want 90 % is hier Katholiek.
Een vrouw was zo verbaasd dat zij een Kerstpakket kreeg dat zij door haar knieën zakte. Ik moest haar maar eens thuis bezoeken. Nou ik weet precies hoe die mensen wonen en dat men mij dan goedbedoeld iets wil aanbieden, waardoor ik de volgende dag frequent toiletbezoek heb. Onverwachts bezoek kan in zulke situaties, maar niet aangekondigd.
Waar HENUKI ook druk mee is, is met kleding.
Gelukkig wonen wij ruim, want beneden hebben wij ons kledingdepot. Ik vraag vrienden en bekenden om tweedehands kleding. Het heeft even geduurd maar men snapt het nu. Er wordt nu gevraagd om kleding en men geeft kleding. Wij zorgen voor de verdeling, maar inmiddels hebben wij al meer dan 8 bananendozen vol. Erg fijn voor de mensen die weinig of niets hebben.
Ik zal dit toelichten. 10 % is extreem arm. Dit betekent dat men rond moet komen van 25 euro in de maand. Een hutje huren kost al gauw 75 euro in de maand. DUS WAAR MOET JE DAN VAN LEVEN? Al zou je wonen onder een stuk plastic, dat gebeurd hier, dan redt je het nog niet met 25 euro in maand zonder steun van derden.
Ruim 30 % is arm. Zij hebben 75 euro in de maand te besteden. Hier redt je het ook niet mee, want daar kan je alleen een houten kotje van huren. Veel van deze mensen wonen in een huis van een ander en passen dan op dit huis. Zij hoeven zo geen huur te betalen, maar kunnen zo op straat gezet worden.
De helft van de bevolking in Oxapampa heeft het goed, maar weet niets van de armoede die hier heerst. Als ik het bovenstaande aan hen uitleg valt hun mond los van verbazing, maar dat is het dan. Een enkeling vraagt of ze wat kunnen doen. “Nou, die snapt het” denk ik dan; kleding, voedsel etc. Mensen met geld denken vaak dat arme mensen lui zijn en niet willen werken, maar dat is lang niet altijd zo, want al heeft men werk, dan verdient men soms nog maar 1,50 per dag. Als je geen educatie hebt gehad en geen identiteitskaart hebt is 1,5 euro per dag vaak het salaris. Straks in Iquitos is de situatie nog vele malen erger.
Op 14 december is HENUKI een dagopvang gestart voor arme volwassenen met een beperking. Twee zitten er in een rolstoel, 1 is doof/stom, 2 zijn verstandelijk beperkt, 2 hebben het syndroom van Down en 3 hebben mobiliteitsproblemen. Het is geweldig om te zien hoe deze mensen wekelijks genieten. Zij bewegen op muziek, maken sieraden, verven, kleuren etc. HENUKI behaalde een geweldig resultaat met Fred, na 3 zaterdagen opvang kan hij beter bewegen dan ooit. Zijn rolstoel blijft hij wel nodig.
24 december hebben wij de mensen die gebruik maken van de comedores (eethuisjes) van een kerstmaaltijd voorzien. O.a. 9 kilo varkensvlees en 8 kilo watermeloen was een traktatie voor zo’n 45 arme mensen.
Als laatste wil ik jullie nog melden dat de Kerst leuk was. Met 5 amigos cavia gegeten. Oud en Nieuw in de Club Social tot 3 uur gedanst met veel vrienden en bekenden. Voor hen werd het 7 uur in de morgen met een fikse kater.
Goed wij hopen dat jullie het nieuwe jaar ook goed zijn begonnen.
Saludos,
Recente reacties